yazmak zor artık kendim hakkında. denesem de zorlama olur hersey.
deftere bile yazamam uzun uzun. belki şansımdan, dertleşmek istediğimde
yazmak yerine konuşabildiğim biri var. büyüdüm de biraz. romantiklikten
kurtuldum. herseye üzülmez oldum. belki birini kaybetmek büyütüyordur
insanı. birini kaybedince bi daha hiçbişey eskisi gibi olmuyor. kalbinde
hep bir ağırlıkla yaşıyorsun. ve sen son nefesini verinceye kadar
geçmeyecek bir ağırlık oldugunu da biliyorsun. halamı bir daha
göremeyecek miyim. bir kez bile mi. bir dakika bile mi. gözlerimi yumana
kadar bir kez bile. işte o yüzden hiçbişey eskisi gibi olmuyor ve
kalbinde asla azalmayacak bir ağırlık oluyor.
işte o yüzden ben artık herseyi kafama takamıyorum. sadece sevdiğim herkese sağlık diliyorum.
Ölümün bendeki hissi de aynen bu işte. Bir daha göremeyeceğim, sesini duyamayacağım. Ananemi çok düşünüyorum, galiba aylardır.
ReplyDeletemüge anneanneni hiç duymamıştım. bazen sanki aklımdan çıktıgı zamanlar oluyor, onu farketmek de çok acıtıyor beni, çok düşünmek de.
ReplyDeleteçok üzüldüm. başın sağolsun.
ReplyDeletesağol canım kasımda üç yıl olacak
ReplyDelete