Saturday, July 14, 2012

*

yazmak zor artık kendim hakkında. denesem de zorlama olur hersey. deftere bile yazamam uzun uzun. belki şansımdan, dertleşmek istediğimde yazmak yerine konuşabildiğim biri var. büyüdüm de biraz. romantiklikten kurtuldum. herseye üzülmez oldum. belki birini kaybetmek büyütüyordur insanı. birini kaybedince bi daha hiçbişey eskisi gibi olmuyor. kalbinde hep bir ağırlıkla yaşıyorsun. ve sen son nefesini verinceye kadar geçmeyecek bir ağırlık oldugunu da biliyorsun. halamı bir daha göremeyecek miyim. bir kez bile mi. bir dakika bile mi. gözlerimi yumana kadar bir kez bile. işte o yüzden hiçbişey eskisi gibi olmuyor ve kalbinde asla azalmayacak bir ağırlık oluyor.
işte o yüzden ben artık herseyi kafama takamıyorum. sadece sevdiğim herkese sağlık diliyorum.

4 comments:

  1. Ölümün bendeki hissi de aynen bu işte. Bir daha göremeyeceğim, sesini duyamayacağım. Ananemi çok düşünüyorum, galiba aylardır.

    ReplyDelete
  2. müge anneanneni hiç duymamıştım. bazen sanki aklımdan çıktıgı zamanlar oluyor, onu farketmek de çok acıtıyor beni, çok düşünmek de.

    ReplyDelete
  3. çok üzüldüm. başın sağolsun.

    ReplyDelete
  4. sağol canım kasımda üç yıl olacak

    ReplyDelete